Sen hep anne olurdun ben de daima baba Evcilik oynamayý nedense pek severdin Bebemiz uyuyunca baþýn yaslayýp bana "Ah bütün bunlar bir gün sahici olsa" derdin
Ellerin saatlerce ellerimde gezinir Gözlerin gözlerime pek mânâlý bakardý Minik muhayyilende ne kurardýn kim bilir Þüphesiz sende aþkýn ilk filizleri vardý
Nihayet komþu kýzý ümitlerin yeþerdi Yýllar vaad ettiði hediyeyi sunmada Gülüþün güzelleþti göðüslerin belirdi Bir esrara büründün on üçüncü baharda
Güneþin öpüþtüðü mor ufuklar deðiþti Çapkýn bir gülüþle ay dans etmekte semada Rüzgârlar kulaðýna ne fýsýldar bilmem ki Besbelli minik kuþlar senin için havada
Sal daðýt saçlarýný bahar yeli okþasýn Herþey bir baþka güzel herþey pek tatlý bu gün Vallahi komþu kýzý eskisinden baþkasýn Bu gün bayram olmalý ya da mutlu bir düðün
Sol göðsünün altýnda bir þeyin attýðýný Neyin ne olduðunu ilk kez bu gün farkettin Bir ýlýkça lezzetin merak ettin ardýný Oyuncak bebekleri çocukluðu terkettin
Saraya denk o evin kapýsý þimdi örtük Nerede halý diye yere serdiðin kilim Evcilik oyunlarý geçmiþte kaldý artýk Sen mahsusçuktan anne ben de baba deðilim
Görmeden parmaðýnda bir gün bir altýn yüzük Toprak olmaktýr benim Tanrý ’dan tek dileðim Zaten yüreðim böyle ezelden beri ezik Sen sahiden anne ol ben sahiden öleyim
(Babaeski - 28 Þubat 1975) Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.