Ben Sende Kimsesiz ( Sokaktayým…)
Saðanak saðanak gece yaðarken üstüme;
Karanlýklar sende örtsün yalnýzlýðýmý…
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Sýrdaþým olmuþ, terk edilmiþ sokaklar;
Gece ve karanlýk ise can yoldaþým.
Ben sende kimsesiz… yürüyorum…
Yýldýzlar aydýnlatmýyor sendeki beni,
Yüreðimdeki acý bastýrýrken karanlýðýný;
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Senin evrenin kuþatýrken evrenimi;
Sende sonsuzluðu arýyorum.
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Ah sokaklar! Yalnýzlýðýmýn yalnýz dostu ,
Sen beni her gece kendine çekerken ;
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Sensizliðin içinde kendimi bulmuþum
Bu karanlýklarý üstüme son örtüþüm
Ben sende kimsesiz….yürüyorum…
Lif lif iþlerken yüreðime yalnýzlýðý;
An gelir yitik düþlerimi buluyorum.
Ben sende kimsesiz… yürüyorum…
Yücel Demirtaþ