rüzgarýn hüzünlü bir kemaný çaldýðý
yaðmur tanelerinin imzaladýðý penceremin altýnda
senin yanýndayken temmuz sýcaðýnda bir kar gibi eriyen
hatýrlanmasýný deðil unutulmamasýný istediðim dakikalarý
satýr satýr iþliyorum hayatýma
þehrin bütün sokaklarýna sinmiþti kimsesizliðim
elimde sadece kýrýk dökük yalnýzlýk vardý
hatta odamdaki ikinci bir yalnýzlýktý ayna
ama seni tanýmak
tek baþýmayken bile yalnýz olmadýðýmý hissettirdi bana
çünkü karanlýk çökünce üzerime
bir yýldýz gibi ilk sen gözüküyorsun gözlerime
kanadý kýrýk bir kuþ gibi boðulurken dert sellerinde
uzanan ilk el sen oluyorsun
gözbebeklerim bulutlandýðýnda yaklaþan fýrtýnayý
sadece sen seziyorsun
gözlerimi ürkek bir gemi gibi gezdirirken denizde
kaptaný ve tek yolcusu olduðum bu gemiye liman sensin
hayatýn bende açtýðý yaralara merhem olan da sensin
öyle kazýmýþým ki ismini
kimse silemez , zaten kimse göremez
bazý yaðýþsýz geceler vucudumu ince ince ýsýran
keskin ayaz altýnda
gözlerimden akarken sýrýlsýklam mutluluk hasreti
sen hep yanýmdasýn göremesemde hissediyorum
senin gözlerin kaybolduðum ormanda
bana yolu gösteren bir ýþýk gibi
hatta iki ayrý bedendeki tek ruh gibi
olmadýðýnda karanlýða mahkum edeceksin günlerimi
yolumu kaybedeceðim güneþin altýnda
senden önce duyduklarýmýn saðýrý gördüklerimin körüydüm
þimdi tozlu raftaki bir kitabý yýllar sonra karýþtýrýr gibi
yeniden baþlýyorum hayata
artýk buz gibi soðudum insanlardan birtek sen varsýn
öyle yalnýzým ki hiç sorma sadece sen anlarsýn
imza ;
Bir Dost
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.