BİLSEN DAHA KAÇ SEFER

Aðýr aðýr ilerliyordu parke yolda.
Ayaklarýnda, zamandan eski bir çift çarýk.
Ýttirdiði tahta arabasý çýðlýk çýðlýða…
Baþý önde, gözleri dalgýn
Kollarý zayýf, yüreði zayýf, sesi çýðlýk çýðlýða…

Uzattý ellerini karþý kýyýya.
Biter mi Karadeniz?
Bir el verse, bir tutsa avuçlarý...
Þimdi kalabalýk bir sahil boyu,
Kocaman bir yalnýzlýða mahkum…
Bir yaný incinmiþ kör,
Bir yaný yeni yeni görüyor daha.
Adýmlarý ürkek, sakin, zayýf…
Her bir taþ, bir sýr saklýyor altýnda.
Þimdi koþsa, kaldýrsa hayatlarý…
Her bir taþ, bir sýr saklýyor altýnda.

Alnýnda üç-beþ damla ter ve sýra sýra çizgi
Saçlarý üç-beþ aylýk, turuncu ve kirli…
Kollarý kömür karasý, yüzü güneþ yanýðý…
Gözleri yolda, aklý ekmek derdinde…
Arkasýnda korna sesleri, bacaklarý yorgun,
Dudaklarýnda ince bir ha gayret, aklý ekmek derdinde…

Yolum dar, yolum parke, yolum yokuþ.
Ömür dediðin kimine dipsiz kuyu, kimine bir avuç…
Dur bekle dolmuþçu kardeþ yüreðim zayýf.
Kaç katýyým boyumun ve daha ne kadar aðýr.
Bilsen daha ne çok yaþadým hayatý, bilsen daha kaç sefer.

Sosyal Medyada Paylaşın: