BİZ NE İDİK
Tanrý Daðlarý’ndan düze indik,
Uçsuz bozkýrlarda ata bindik,
Ne Mançur idik, Moðol ne Çin’dik,
Biz Tonyukuk, Bilge, Kültiðin’dik…
Dinlemez idik Hindu’yu, Pers’i,
Çok yüceydi, budunumun harsý,
Setler aþardý, akýncý hýrsý,
Biz Olcay, Mete, Teoman idik…
Altaylar’da atlar koþtururduk,
At nallarýyla su coþtururduk,
Ne dinlenirdik, ne boþ dururduk,
Biz ki Oðuz Han, Karahan idik…
Aral, Issýk’ta su içer idik,
Kutlu Sir-Derya’ya geçer idik,
Sanki, at üstünde uçar idik,
Biz Salur Kaðan, Kazan Han idik…
Kara koçu ulu gün sayardýk,
Üstüne on bir ongun koyardýk,
Atlar koþardýk, kültür yayardýk,
Biz Uygur, biz uygar, yaman idik…
Bizimdi, bütün Asya’nýn içi,
Meskenimizdi, Pekin, Urumçi,
Karþý koyamazdý, Mançuru, Çin’i,
Biz hükümdar, yabgu, biz han idik…
’Nafiz Tançaðlar’
10 Mayýs 1995-Batýkent/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Tançağlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.