GÜLLERE KAR YAĞIYORDU

Cemreye düþ bir þehrin garýnda ray gibiydim
Gergin ve donuk…
Sabahçý kahvelerinde yarým tüketilmiþ bardakta çay
Yarým ve soðuk…
Dudak izlerinde intihar gibiydim.


Ellerim ceplerimde bile deðildi
Ellerimi duymuyordum…


Ayaklarýna sicim dolaþmýþ susuz ve suçsuz güvercin
Evet evet pencere buðusunda silik, ýslak ve sýr
Bedeninden baðýmsýz gölge
Rakýmsýz daðlar gibiydim.


Ýçine kapanmýþtý göðün perdesi
Koþturuyordu insanlar
Martýn ikisiydi
Delice telaþlýydý sokak kedisi


Cemreye düþ bir þehrin garýnda sûzinâk çalýyordu
“Þimdi uzaklardasýn” diyordu banka uzanmýþ evsiz
Kimsiz kimsesiz þiirler yazýlýyordu…
Gamzesine kar yaðýyordu güllerinin.


Ellerim ceplerimde bile deðildi
Ellerimi hissetmiyordum…


Gidiyordun…
Ýtaatindeydim yavaþ yavaþ öl emrinin…


Dönmeseydin…
Ya dönmeseydin…





Özlem Pala

Sosyal Medyada Paylaşın: