BEDENİM BANA ÖYÜK

Ahu gözlü, fidan boylu ey melek,
Bir zerreyim derdim dünyadan büyük.
Aþk elinden esir olmuþtur yürek,
Sen içimde, bedenim bana öyük.

Unuttum dünyayý, aþtým bendimi,
Sende buldum aradýðým kendimi,
“Hayýr” sözü sana Hak’tan indi mi?
Sen iþveli, nazlý ben boynu bükük.

Tatmayan ne bilsin gücünü aþkýn,
Çekseydin olmazdýn bu kadar taþkýn,
Tüm âlem aþkýma, ben sana þaþkýn,
Aldýðým her nefes yük üstüne yük.

Sen melek deðilsin in gökten biraz,
Bu ne hava, bu ne kibir, bu ne naz,
Sanma ki bu ömrün geçer bahar, yaz,
Parlayan güneþin inecek sönük.

AHISKALI iþte aþkýn tasasý,
Kavuþmaya tasarlanýr yasasý,
Ama ayrýlýktýr içi esasý,
Âþýk yaþayamaz yarýna dönük.



Mircevat AHISKALI




Sosyal Medyada Paylaşın: