Bir gün aklı gelir.

Nedendir bu akþam,üstümdeki durgunluk,
Çok çalýþmýþ gibi, çöktü bana durgunluk,
Mecalim bile yok, baþýmý doðrulmaya,
Moral denen bitik, yüz asýk gözler donuk.

Terler bastýrýyor, buz kesen vücudumu,
Daldým uykuya da, anlamadým durumu,
Tek bildiðim vardý, o da yorgun olduðum,
Gitmek istedim de, bulamadým yolumu.

Neydi bu garip hal, neydi,neydi Allah’ým,
Çok yorgun bir beden ölen mi var Allah’ým,
Ter basýp dururken kalkmaz da elim kolum,
Bunca yýl geçmiþtir, aklýmda mý sevdalým.

Ne sevda nede aþk, deðil ah, þu terleten,
Yok olmuþ umut’mu buram,buram terleten,
Viran oldu gönlüm, aldýðým bir haberden,
Ne bir deprasyondan nede yar özlemekten.

Kýrgýn umutlarla, geçip giderken zaman,
Yorgun yolcu oldum, yoktu bende derman,
Bakýn terler bastý, ayaz kan dondururkan,
Bir umut kayboldu, vuslat mý yoksa zaman.

Dert çekmeyen bilmez, hele o saðlýklýysa
Bir de parasý var, “tuzu da çok kuruysa,”
Düþünmez yokluðu, dolar konmuþ cebiylen,
Bir gün aklý gelir, mal mülk hiç kalmadýysa.

A.Yüksel Þanlýer
2 Mart 2009-03-02
Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın: