Sevgili Suna
Tarih yaklaþtý
Gitme zamaný geldi çattý
Azrail ile pazarlýk olmaz
Fark etmiyor
Bir gün öncesi
Ýki gün sonrasý…
Bugün Ýstanbul’u dolaþtým son kez
Sarayburnu’ndaki balýkçýlara uðradým önce
Hamsi yedim
Þarap içtim
Çýplak ayaklarla dolaþtým çimenlerin üstünde
Yalnýzlýðýmda üþüdüm...
Bakýrköy sahilindeki o aðacý kesmiþler
Yerine çiçek ekmiþler
Anýsý hala yüreðimde
Üzüldüm…
Karþý yakaya geçtim
Hiç deðiþmemiþ Kýz Kulesi
Tek baþýma oturdum ayný yerde
Her damla farklý ürpertti teni
Yaðmur bana
Ben yaðmura inat ettim…
Çocuk günlerim aklýma geldi
Park ýssýz
Kaydýrak ýslakdý
Defalarca kaydým uçurumdan düþercesine
Pes etmedim…
Son kez yaþadým seni sensiz
Kaç kez öldüm
Bilemedim…
Bu þiir
Veda þiirim Suna
“Ben giderim adým kalýr” demiþti Veysel
Hatýrlar umarým dostlar
Bir yazý yazdýrýyorum mezar taþýma
“Yaþadýklarýmdan piþman deðilim”…
Denize düþünce can
Peþinden gidemiyorsa insan
Neye yarar veda anýnda piþmanlýk
Mutluluk yakalanmýyor kovalanmadan…
Hoþça kal Suna Can
Mevsimlere benzer kiþiler
Çiçekleri öp benim için
Zaman dolunca
Yaþam biter
Her mevsimin kendi çiçeði vardýr
Sen çiçeklerin en güzelisin...
Soðuk olur mart sabahlarý
Yaðmur yaðar
Poyraz eser
Ýmam salâh okur öðle öncesi
Sevilmeyen
Söylenmeyen söz gider…
ÝST. 28.02.09 11. 30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.