Kimsesiz, bir sokak ortasýndayým… Yapayalnýz ve kuytu gecede… yürüyorum… Baðrým yanýyor, hüzün doluyum… Kimsesiz sokak ortasýnda… yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Hüzünlüyüm, yüreðim yangýn yeri… Sokaktayým, kimsesiz… yürüyorum… An gelir sende yitik düþlerimi arýyorum ; Baktýðým her yerde, hayalini görüyüyorum… Sokaktayým kimsesiz… yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum..
Gece karanlýk, soðuk ve puslu…. Ve ben kimsesiz… sende yürüyorum… Vuslata ermek için yýrtarken karanlýðý… Sokak ortasýnda yalnýz ben üþüyorum… Kimsesiz sokak ortasýnda… yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum….
Her tarafta ölüm kokan bir sessizlik… Ben yürüyorum…Kimsesiz bir sokak ortasýnda… Yaðmur bulutlarý lif lif ruhumu sararken; Sokak lambalarýnýn ýþýðýnda aydýnlanýyorum… Ben kimsesiz… Sokak ortasýnda yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Sükut etmiþ sende bütün bir varlýk… Ben sende kimsesiz…yürüyorum… Ve sen karanlýk sokak! vuslatým sende.. Ben sende kimsesiz… yürüyorum… Aslýnda ben kendimi arýyorum… Ben sende kimsesiz… Yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Karanlýklar, sende örtsün yalnýzlýðýmý… Ben yalnýz… Sende yürüyorum… Her gece sokak ortasýnda yýldýzlarý sayarken… Ben sende kimsesiz… Yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Yalnýzlýðým döndürüyor baþýmý… Sokak ortasýnda, mevsim yaz… Ben üþüyorum… Ben sende kimsesiz … yürüyorum… Etraf sessiz … Ben gölgemden ürküyorum… Ben sende kimsesiz… yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Yolumun sonunda vuslat arýyorum… Kimsesiz bir sokak ortasýnda… yürüyorum… Visalin saðnak saðnak kuþatýrken ruhumu ; Artýk korkmuyorum sararýp solmaktan... Suyun yanmasý gibi yanarken bu bedenim; Ben sende sonsuzluða eriyorum... Yüreðimden gelen sese cevap ver! Kimsesiz bir sokak ortasýnda… yürüyorum… Ayak sesimi yalnýz ben duyuyorum…
Yücel Demirtaþ 19 Þub. 09
Sosyal Medyada Paylaşın:
M. Yücel Demirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.