Yeter Sevgili; Ver Son Nefesimi !

… bu þiir hiçkimseyedir; çünkü kalbim, kar’a bere içindedir…//

yeter sevgili
ver son nefesimi !
soluk soluða sus
ve buzlara býrak sesini
-ki üþümesin-

“küçüldükçe küçülüyor hayallerin
sen bana mecbursun
bilemezsin…”

bulutlar öksürüyor boðazýma
vuruyor kýyýlar, gözlerime
gemiler, liman atarken demirlere
dinliyorum eski Roma’yý, orhan veli kehyfinde

bir atlý geçiyor dizlerimden
iþte haliç, iþte yeni çað
iþte azalan yýldýzlar ve kararan duvarlar
þems ve ay…

kar/revan aðlayanlar
açmayýn sakýn gözlerini,
istanbulu kar tutar;
beni yar…

köz/yaþlarýn damlýyor yüreðime
tuz ruhunda kýzarýyorum
sürme acý ellerini, dudaðýma, dilime;
yanýyorum…

serinletmiyor yaz güneþi
kar yaðýyor saçlarýma
saç’larda kavruluyorum
bakamýyorum duvaðýna
duvarlar ayna leþi

yedi gecedir susuyorum
hecemi gündüzüme katýyorum
kelimeler doðuyor günlerce

bana ‘gelme’ diyorsun
bu ‘gel’ demektir bence ! …

m. fatih çetinkaya
25 / 12 / ikibinsekiz perþembe
23:46
Sosyal Medyada Paylaşın: