Tahta Kale

Bir sabah / Tahta Kale...

-I-
gel bakalým sokak köþesi,
kývrýl az koynumda,
sakýn, hemen uyuma !
gün, yeni baþlar bu civarda

sýva yüreðini dirseklere kadar
tabure, kürek ve nargile,
diz, teker teker
cilasýz dükkan hesabýna..

ah be Hasan usta!
geç kaldýn yine,
yoðun sabahlara,
yorgun günahlara..

öyle, bildiðin gibi,
karanlýk, ve tadýmlýk deðildir her sabah...

yaþamak lazým ilk nefesi
hissetmek lazým
ekmekten damaða bulaþan
domates ve peyniri…

uyan artýk usta
bu karartý senindir bu tezgahta
bu karanlýk serin..

ölü deðil usta !
parasýný kazanmýþ,
uykusuna dalmýþ insanlar var o dükkanda
onlarda emir kulu
beþ kuruþun bile
verilecek hesabý vardýr onlarda
kim bilir,
belki yeni doðmuþ bebekleri vardýr
ve o bebekler…
öyle günahsýz ki!

geldim iþte usta,
asi çýraðýn…

yorgunsan eðer,
býrak beni,
tek baþýma idare edebilirim bu gençliði

zaten,
herkesten farklý olur bende her sabah

-II-
görmeliydin!
alnýmda sevgili elleri
yeni bir gül koklar gibi
yeni bir gün kokar eli...

telaþlanma ! sende giy hüznünü
çýk artýk þu hayattan usta
çýk artýk þu hayata
elma diye,
baðýralým mý illa...

tahta kurusu, geceler sökülür,
þehir çivilerinden
tekerlerine yaslanýr herkes
kendi geçmiþinden

durakta bekleyenler
biletçiye muhtaç,
duraklar ise ,
yolcularýn varlýðýna...

cadde sürüklenir peþimden
gün doðar rüzgara karþý
adým savrulur da denizlere
çeker, içine tüm dünyayý…

paslanýr, gece nöbetçisi
herkesler durakta,
"sýraya gir be kardeþim!"
ölmek bile sýrayla dersiniz
peki ya geçinmek,
bu yolun sonundaki..
o raflarýn önündeki...
müþterinin, cebindeki..
lirayla mý dersiniz.. ?

hani þu
kazanýrken alnýmýzda
harcarken de avucumuzda olan
ter kokan lirayla...

yeter geçmiþliðiniz
genç kalmayýn artýk yýllara
ilerleyelim arkalara
arka düþlere,
tuþ olmuþ gülüþlere
tutuþmuþ hüzünlere
orta kapýyý da açýn hayata
durmayýn hep ayný basamakta, Allah aþkýna!

herkes yetiþecek iþine
hem, ilk otobüs deðil ki bu
bu þehirden, kendine kaçan...

öyle, bildiðiniz gibi,
karanlýk deðildir her sabah..
dinlenmemeliyiz
yoksa yoruluruz ,
yolsuzluk sarhoþu oluruz,
ki olduk ta !

fazla durma kaptan
geç iþte
var git yoluna...
üstelik, evdekiler,
ekmek bekler, aþ bekler,
üstelik,
kýt kanaat sever beni,
o sýcak yuvam..


gidelim be kaptan
yaðmur var
elleri kýzgýn
elleri ince
ellerinin sýcaklýðý, ýslaklýðýnda tane tane...


serinletmez ki beni bu yangýn
hem kim bilir, kaç bin,
kaç milyon tane...


söyle be kaptan
ne kadar kaldý son duraða
dayanamýyorum yollarý kaçarken görmeye
aðlama deyip durma
boþ yer kaldý mý ki bize gülelim
ne gaziyiz, ne de çocuklu
yer mi verdiler sanki,
bozma kafamýzý sabah sabah
nasýl ilerleyelim arkaya ?
geri mi diyecektin yoksa ?
hangi durak doðuya
hangi durak doðruya sürükler
doðru düzgün anlatsana…



tutmayýn
göstermeyin gülünçlerimizi
"sevmek için düðmeye basmayýnýz,
aþk çarpar, basamakta durmayýnýz !"
saçmalamayýn yine
çok gördüm böyle uyarý leblerini
kim ölmüþ ki, camlara yaslanmaktan
saçlarýna titreyen bir yastýk bulmaktan
yada þehrin omuzun da,
uyuyakalmaktan...

kaçma hanýmefendi
sýçrayan bir kova çamur
sadece yol kenarý
kaldýrým örtüsü
ve asfaltýn camý kirli
bizim suçumuz ne þimdi?

sende alma gözlerimi
sýrasý mý yani, temmuz güneþi
çaðýr yine gelsin yaðmurlarýmýz
uyutsun bizi,
yarým kalan uyduruk uykularýmýzla
uyandýrýrlar nasýl olsa
son durakta..

yankýlan sende, kulaklarýmýn kiri
geldik galiba,
burasý
tahta kale

saðda indirir misiniz
yoksa daha da hasret ekleyip sol yanýmýza
inim inim inletir misiniz?

geldik galiba,
burasý
tahta kale



M. Fatih Çetinkaya
21/o6/2oo8
23:04
Sosyal Medyada Paylaşın: