AZRA İLE…
Tut elini Azra!
Tutmazsan…
Gömleðinin omuzunda bir tel saçýný,
Ütüsünün buharýnda kokusunu ararsýn.
Son fotoðrafýna iyi bakar,
Sararmasýn diye…
Günaþýrý havalandýrýrsýn.
Bütün adamlar ona benzer,
Hiç birinde bulamazsýn.
Zerdali bahçeleri eskisi gibi olmaz
Kýþlar kurak,yazlar çorak geçer.
Dördünden üçü açýlmaz el kapýsýnýn.
Gözüne kaçar dünya,sen kirpik sanýrsýn.
Ceplerinde ellerini,
Terliðinde izlerini,
Koltuðunda dizlerini ararsýn.
Dimaðýnda sözlerini bulursun Azra !
Sözlerini sakla…
Büyürsün Azra,
Büyürsün tutamazsan…
Ölürsün,ölürsün susamazsan !
Susadýkça damaðýna vurur irini hasretin
Kurudukça susarsýn,sustukça vurur…
Kapýnýn eþiðinde üç gün durur en fazla,
Nasýrýna sebep lastik pabuçlarý.
Yedisinde çoktan unutmuþtur yedi kat el.
Kýrký ya da elli ikisi en fazla.
Hiçbir þey eskisi gibi olmaz Azra !
Toprak, altýndakini öðütür,
Üstündekini büyütür.
Þimdi anlama, sakla !
Annene anne,kardeþine baba
Olunca anlarsýn.
Anlarsýn Azra…
Tut babanýn elini þimdi, sakýn býrakma !
Özlem Pala
24.02.09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.