Gel!..yýkýlsýn duvarlarým, Sesleniþim öyle yürekten ki; Duy!.. Hadi!.. can senin Al!..sevsende sevmesende. Nasýl çýðlýk çýðlýkken haykýrýþým Gör!..aç gözlerini Karþýndayým..bekliyorum Sev de!..duvarlar yýkýlsýn. Ses ver..bileyim Gel!..dediðini. Sar da istersen öldür.. Varlýðýnýn gücü yýksýn duvarlarýmý.... Piþmaným!..anla Nasýl baðýr çaðýr.. Ýsyaným yokluðuna. Gel!..al, seninim Sevsen de sevmesen de. Ses ver!..duyayým Ya da habersizce..öylece Yýk!..duvarlarýmý; Sessizliðin içinden hayata baðýrayým. Gel!..ne olur.. Bir ses ver..sesine koþayým. Küskünlüðüm.. Yalnýzlýðýma..sensizliðime olsun. Hayata deðil.. Konuþ!.. Gelmek ya da gel!..demek.... Bu kadar zor olmasa gerek.
Leyla Altýnbaþak Kayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünçiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.