Yaþamak anladým ki sýra savmak iþiymiþ Herkesin itirazsýz geçtiði yoldan geçmek Her doðan zýbýn kundak, her ölen kefen giymiþ Mümkün olmamýþ baþka bir kýyafeti seçmek
Sýra savmak iþiymiþ esasý yaþamanýn Üzülmek veya gülmek garnitürü bu iþin Sýra ileymiþ her þey, ya bu gün ya da yarýn Gelir vakti sýrasý bu dünyadan gidiþin
Üçler beþe eriþir, yaþlar on beþe bir gün Aþk denen heyecanýn doruðunda yaþanýr Sevgi yüklü gözlerin bir bakýþýyla süzgün Kalpte neler devinir ve ne hisler boþanýr
Herkesin sýrasýnda ilkin bir sevgiliyi Uzaktan habersizce ve sessizce sevmek var Uyumamak saatler vurmadan on ikiyi Hüzünlenmek, mehtabý gizleyince bulutlar
Hiç bitmeyecek sanýp lezzetini ilk aþkýn Bir ömür sevgiliye lûtufsuzca adanýr Gün gelir de sýrasý savýlýr gider meþkin Ýlk sevmeye tapanlar ah ne kolay aldanýr
Bence üzülmemeli, göz yaþý dökmemeli Baþkasýna gitmiþse sevdasý çekilen yâr Rab’bin yazmýþ olduðu senaryonun gereði Herkes kendi hallince bir ihanete uðrar
Doðmak ve ölmek nasýl hepimize özgüyse Sevmek ve ayrýlmak da nasibinde herkesin Dünyada ne sevinsin ne de üzülsün kimse Ölmek savýlmasýdýr sýradan son nefesin
Hissem o ki kýssadan, hayat denen oyunu Oynamak zorundadýr sýrasý gelen canlar Perde açýk, faydasýz büküp durmak boyunu Ne mutlu sýrasýný bir an önce savanlar
(Ýstanbul - 1976)
Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.