Bilmeden Gidersem

Senin þehrinde ayaz varmýþ kar varmýþ..
Üþütürmüþ insanlarý.
Benim doðduðum þehre gel!..
Üþüdüðünü bilmeden üþürsün,
Yavaþ yavaþ içine iþler,
Nemlidir benim þehrim.
Islak yürekler gibi..
Hele bir de sahilindeysen;
Çürür eþyalarýn bile..
Pas tutar kederinden.
Bu yüzdendir belki, içimdeki
Çürümüþlüðün acý kokusu.
Yüreðim pas tutmuþ..
Kýþ sahilleri gibi ýssýz.
Bundanmýdýr terkedilmiþliðim?..
Dokunamayýþlarý kimselerin.
Baharýnda, yazýnda gel!..
Yol boyu beyaz gelinciklerim,
Karþýlasýn benim yerime.
Portakal çiçeklerinin kokusunda hisset..
Seni özlediðimi.
Görebildiðince bak þehre..
Bu evlerden hangisinde....
Elleri yüzünde nemli yüreðiyle,
Paslý sevdasýyla çürümeye terkedilen....
Hadi bul!..bulabilirsen
Senin gelmeni beklerken..
Gecikmiþ bir zamandan..
Baþka bir zamana geçmiþsem bilmeden.
Yani!..öldüðümü bile anlamamýþsam eðer....
Yinede bul beni!
Geç kaldýðýný bilsende gel....
Gel ki;
Bu þehrin üzerinden.............
Seni bekleyen hayalim gülümsesin.
Senin yokluðunu özlerken..
Kendi yokluðundan habersiz....
Gittiðini bilmesin....
Hayalim hala seni bekliyor olacak
Bilesin..........

Leyla Altýnbaþak Kayan

Sosyal Medyada Paylaşın: