Ey gönül, dinle!
Sana tövbe etme, boyun eðme düþer
Sen öðüt vermek mevkiinde deðilsin.
Yaratanýn sana verdiðiyle hoþnut ol.
Sýkýntýlý günlerin gelsin aklýna.
Ýyilikten daha güzel ne var
Dünyada.
Devleti olanlarý kýskanma,
kýskançlýk üzüntü verir.
Kendi gönlünü mürüvvetle birleþtir.
Baþkasýna yardýmcý ol, ol ki,
Yarlarýn yâri de sana yardým etsin.
Güler yüzlü kiþilerle dost ol,
Onlar cennet ehli olanlardýr.
Ey gönül!
Alçak gönüllülüðü, güler yüzlülüðü huy edin.
Bundan sana zarar gelirse,
Gel yüzüme tükür.
En kýzgýn olduðun anda bile öfkeni yen.
Sana yumuþak huyluluk yakýþýr.
Baþýnda deðirmen taþý bile dönse.
Fýrsat kuvvetine güvenme no’lur.
Büyüklenen zenginden de uzak dur.
Onun mayasý bozuktur.
Laðým doldukça artar kokusu.
Onun yüz faydasý,
Bir zararýný karþýlamaz be gönül!
Ýftiracýyý, yalancýyý, söz taþýyýcýyý,
Ýki yüzlüyü kendine sýrdaþ edinme.
Cenneti ve cehennemi
Takma kafana, düþünme onlarý.
Sen yaratýcýna kul olmayý becer yeter.
“Gel gönül gidelim aþk illerine,
Muradýn yâr ise bir tane yeter” diyenler
boþuna dememiþler be gönül!
Makam sahipleriyle asla,
Ulu orta konuþma, tut dilini,
Yoksa oynamýþ olursun baþýnla.
Þu son zamanda yaþadýklarýndan
No’lursun bir ders çýkar.
Sýrrýný dost yüzlü yüzsüzlerden sakla.
Ey gönül!
Bilgisiz ve görgüsüzlerden gece bile kaç.
Sana saðlayacaðý faydayla avunma.
Akýlý kiþiler mum gibidir.
Sen de bu mumdan ýþýk alanlardan ol,
Öðrenmekten utanýlmaz be gönül.
Dostluk ipini sýký tut.
Bir kere dizginleri býrakýrsan,
Muhabbet atýnýn ne yana gideceðini
Kestiremezsin.
Bu ömür bir rüzgar gibi gelip geçer.
Çekilip gevþeme yay gibi
Güneþ gibi her sabah yeniden doð
Kararlý ol.
Vefasýzlarýn bütün vefasýzlýklarýna inat,
Kimseye cefa çektirmeyi düþünme.
Riya ile devlet kapýsý açýlmaz,
En büyük kapýyý riyasýzlýk açar.
Unutma o kapý en büyük
Sultanýn kapýsýdýr.
Yazan: Zülfikar Yapar Kaleli
Okuyan: Arzu Gülücüdür