Zaman bir gece ayazýydý Utangaçlýðýnýn resmini örten Ve yalnýz bir sokaktýk biz Süslü ýþýklar altýnda Simsiyah ve derinden
Bir sonbahar senfonisi vardý YApraklarýn dilinden Hüzün kokan bir veda Ya da yalancý mutluluk bulaþmýþ ayrýlýklar Gökyüzü katlanamadý bu ’an’ a Baðýrmaya baþladý üstümüzden Ve inen yaðmurla birlike Gözyaþlarýmýzda silinmeye baþladý tenimizden
Gece kepenklerini indiriyor artýk Ellerin yabancýlaþtý ellerime Gözlerin korku verir oldu bedenime Sensizlik acýtsada ruhumu Senin kadar yapamaz asla bunu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
fredholm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.