Yorgunluğumun ölüm zamanına gidiyorum,HOŞÇAKALIN......
Ölüm yorgunluðu taþýyorum artýk,
Yüreðim kaldýrmýyor hiçbir þeyi
Ve ben,
Ve ben gitmeliyim artýk diyorum…..
Soðuk taþ duvarlar sarmalý bedenimin her hücresini
Engin gözlerimde bir adým öteyi görmemeli kimse
Ellerim buz tutmuþ,yüzüm bembeyaz
Ve kalbim acýlarýmdan donmaya yüz tuttuðunda
Ölüm yorgunluðumu yaþýyorumdur…
Ve ben,
Ve ben gidiyorum artýk….
Hoþçakalýn demeyi gözüm yemiyor
Yüreðim kaldýramaz bu veda yý biliyorum.
Ellerimi topraktan,
Yüzümü gökyüzünden ayýrmak istemiyorum
Ama
Yorgunluðumun ölüm zamaný beni bekliyor artýk…
Kollarýný dolamýþ boynuma
Ellerimi sýkýca tutmuþ,
Sen benim en iyi dostumsun diyor.
Hadi gel artýk,
Gel ve her þeyi unutalým,
Yaþanmamýþ say hiçbir acýyý,
Kederi ve derdi diyor…..
Mutluluk seninde hakkýn
Ve güzel günler çok yakýn…….
Hoþçakalýn demeyi gözüm yemiyor
Ama
Yorgunluðumun ölüm zamaný
Beni bekliyor…
Ve ben
Ve ben gidiyorum artýk
Allahaýsmarladýk…….
14.09.06
Pýnar Koç
Sosyal Medyada Paylaşın:
pungare/pınar koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.