Biz ne zavallý insanlarýz, Söyleþiriz, ama aklýmýzda dolaþýr kurtlar, Aslýnda kollarýnda saranlarla, Tatlar alýrýz, hazlar.
Kuklasýyýz, kimbilir neyin barbi bebekler gibi oynaþýrýz, mest ederiz seyreyleyeni de, Ýþimiz biter, kalýrýz bir köþede çul gibi, çekinmeden söylesene niçin, dürüst birileri olamayýz biz?
Neden canlanmayýz adam-akýllý? Koparmayýz ve atmayýz sýkýþtýran ipleri, Çaðlayan sular ve patlayan tohum gibi, Kalmayýz saklýsý gizlisi olmayan kan-kardeþ dost, Niçin olmayýz, gerçeði oynayan birileri, Korkuyu yenmiþ de, yüreðini germiþ yalan-dolana?
Yani biz, neden adam gibi durmayýz?
03.01.1997-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.