Hüzünlüyüm bu gün,
Ellerimi tutacak kimse yok,
Kendi derinliðime çöktüm nefessiz,
Dudaklarýmýn ucunda hava kabarcýklarýný hissediyorum.
Ýsyan gibi derindeyim,
Öylesine derin ki,
Öylesine derin
Ne kadar tutabilirim hayatý bilmiyorum,.
Bir giz bile olmaktan cýktým artýk,
Belli,belirsiz insanlarýn hatrýndayým belki,
Belkide,bilinç altlarýna esir olmuþ bir müebbet,
Düþünülmesi bile suç.
Sol yanýmdaki herþey tam dibe vurmuþ,
Aþk batýk sanki bu limanda,
Karþýdan beliren fenerin bile mahiyeti yok,
Onun ýþýðý,onun kadar aþk,
Acýk denizlerde aþk,siyahla arkadaþ..
Aþk,baktýðýn kadar hüznün satýcýsý,
Aþk hüznün tek alýcýsý,
Aþk,hüzün/dür belki.
Ünal
20.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.