Bir sabah düþtüm yollara,
Yüreðim Ýstanbul’un tam ortasýnda duruyor,
Hangi günahýn bedeli ki bu gidiþ,
Beni çýrýl çýplak ortada koyuyor.
Ne cizgisi var yolun baþýnda, ne aydýnlýðý bir adým ötesinde,
Sarhoþluðumun aðýrlýðý genzimi yaktýkça,
Sararým yaþanmýþlýða bir tek çiftli kedere.
Onca kalabalýðýn içine,bir tutam yanlýzlýk atman,
Hakký senin tayin etmen,
Hak mý?
Gözlerimi her Marmara ya dikiþimde,
Hiç martýlarý göstermeyiþin,
Açlýðýmdan beni terk ediþleri,
Ve yüzümden kendini akýtýþýný,
Gözümde küçülttüðüm Ýstanbul’a,
Hak mý?
Bir sabah üþüdüm öyle,
Öyle, hayat kazanýna kepce daldýran Mehmet efendiler gibi deðil,
Aþkýný kýz kulesinde,bir kadeh þarapla tatlandýranlar gibi deðil,
Uçurum dileði gibi,
Bir þehrin taliplisi gibi deðil,
Bir sabah ben gibi üþüdüm.
Ünal
19.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.