GÖZBEBEĞİM

Uçurumun kenarýndaydýn,
Ellerimi uzattým tut diye.
Kaþlarýn çatýktý, gözlerin küskün,
Dönüp bakmadýn bile.
Hiç konuþmadýn, ses vermedin sesime,
Duymadýn haykýrýþlarýmý,
“Gitme gitme” diye yalvarýþlarýmý.
Renklerden arýnmýþtý tenin,
Saydamdý, bir tuhaftý.
Ne ufkundaki mavilik kalmýþtý,
Ne de gülüþünde pembelik.
Gözlerinin karasý bile yoktu artýk.
Gözbebeklerin boþtu,
Bomboþtu, boþ bakýyordu.
Ruhun yerlerdeydi sanki,
Dipsiz kuyularýn en kuytusundaydý.
Ölümlerden ölüm beðendirdin bana,
Tepemde akbaba sürüsü,
Sevinç çýðlýklarý atarak dönerken,
Sesimi de alýp götürdün yanýnda.
Ve gözyaþlarýmý…
Arkandan akýtacaðým iki damlanýn
Sýcaklýðýný bile çok görerek,
Gittin ardýna bakmadan…
Kan ter içindeydim,
Dudaklarým kurumuþ, suskun.
Sol yanýma döndüm ki birden,
Yanýmdasýn, canýmdasýn,
Hani rüyalar ters çýkar derler ya,
Ýþte ben de anladým ki gözbebeðim,
Düþümdeydin, düþündeydim.












Sosyal Medyada Paylaşın: