ELA GÖZLERÝNÝN SUNDUÐU ZEHÝR
Düþüncelerimi alt üst eden,
Çehresi esrarlý ela gözlerin,yine gözlerim de.
Konuþurken eriyip giden zamanýn ötesinde,
Ýrdeledikçe irdelenen ufuklarýnda.
Yadýrgýsý olduðum yanlarýna,
Dokunduðum dudaklarým yanýk kokuyor.
Sanki beynimi inþa eden tuðlalarým
Yerinden oynamýþ gibi karmakarýþýk ve düzensiz.
Sonu hiçbir zaman olmayan
Ruhsuz, dalsýz ve budaksýz hülyalarýmýn
Yol aldýðý istikametsizliklerde kayboluyorum.
Tahammül sýnýrlarýný zorlayan, zorla güzellik hallerinde,
Ela gözlerinden kahveye dönen,
Koyu bir hüzün bulutlarý çöküyor gözlerime.
Bunaltýcý ve meraklý bir bekleyiþin
Aðýr hasarýný soluyor yüreðim.
Ardý arkasý kesilmeyen sendromlarla dolu
Düþüncelerden yorgunum.
Ardýnda býraktýðýn meraktan habersiz,
Aniden gelmelerin, gitmelerin…
Hiçbir þey olmamýþ gibi veda ederken el sallamalarýn
Yüzüme düþürdüðün hüznü silmek ister gibi.
Bu gün yine ela gözlerinin, tecellisiz
Hicran vadilerinde dolaþýyor hüzünlerim.
Bazen cüretkar bir isyanla
Ýçinde bulunduðum çölden,
Serabýn vahasýna düþüveriyorum.
Islak bulutlardan bir sýðýnak seçiyorum kendime
Darda kalmýþ yüreðimin çýrpýnýþlarý,
Fýrtýnaya dönüþüyor, kabarýyor denizlerim.
Bulutlar damla damla düþüyor kirpiklerimden.
Rüzgarýna düþmüþ bir yaprak gibi savrulurken,
Ela gözlerinin sunduðu
Zehri, þerbet diye bile bile çaresiz yudumluyor yüreðim.
Hande HAGHGOUÝ
17.02.2009
Çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.