can kırıkları

CAN KIRIKLARI

Vedanýn isyanýdýr ayrýlýkla gelen.
Yüreðin sessiz çýðlýklarý.
Yolcu koltuðu kadar sýnýrlý
Ve yol kadar uzundur.
Bu yüzden
Sevmedim ayrýlýklarý.

Yalvaran gözlerle bakma, kýyamam.
Dolanmasýn; yeter kollarýn boynuma.
Ve titreme n’olur yýðýlýp kalmak istemiyorum
Baþýný dayarken misafir omzuma,
Titreme… Batmasýn canýma cam kýrýklarý.

Bu kadar güzelsin anladým, kabul.
Bu kadar iyi olmak zorunda mýsýn?
Bende açtýrdýðýn güllerin arasýnda,
Ne kadar körpesin; farkýnda mýsýn?
Büyümesin aramýzda ayrýk otlarý.

Doyamadým sana biliyorsun.
Doyamýycamý da ben biliyorum.
Bir garip sýzlýyor nedense sol yaným.
Sensizliðin girdabýnda boðulurken,
Öpüþünü hatýrlýyorum: dudaðýmdaki son artýklarý.

Gül bir daha fettan ve uçarý
Sarýl sýmsýký -sarmaþýklar gibi-
Al götür beni sonsuzluktan yukarý.
Ah ahu gözlüm deniz kokulum bebeðim!
Gül bir daha; yoksa ecelim olur bu can kýrýklarý.
-Dedim ya- bu yüzden sevmedim ayrýlýklarý.

Sosyal Medyada Paylaşın: