k ilim dokumak

(K) ÝLÝM DOKUMAK

Çiçekler getirdim öðretmenim, bak.
Çiçek deðil bunlar ebemkuþaðý.
Þu lâle, þu sümbül, þu gül, þu zambak.
Þu elimdeki de buðday baþaðý.
Bunlarý Mersin’den Ýnebolu’ya,
Bir kilim yap ve ser Anadolu’ya.

Kýrmýzý yap bayraðýmýn alýndan.
Sarý kehribarý Anzer Balý’ndan.
Tezgâhta yeþile doymalý kilim.
Zeytin aðacýndan, iðde dalýndan.
Turuncu istersen Finike’de var.
Hep mavi; Fýrat’tan Gediz’e kadar.

Lalelerim Kaçkarlarýn beyazý.
Sümbüllerim Sarýkamýþ ayazý.
Sana tekmil Isparta’yý getirdim.
Gül dalýnda bülbüllerin niyazý.
Gene çivit mavim, Eber Gölü’nden.
Toprak rengim, Karapýnar çölünden.

Karalar, Ayþe’nin zülfünün baðý.
Kýnalar, Elif’in serçe parmaðý.
Dokun, iþle, beze; ustasý sensin.
Pembe de Ali’nin gürbüz yanaðý.
Hepsi de rengârenk, tomurcuk, çiçek.
Elini uzatsan sanki deðecek.

Nemrut’ta yükselen Güneþ deðil kor,
Erciyes yamacý kýzýl, kara, mor.
Her nakýþ, her ilmek Anadolu’mdan.
Kilim baþtan sona vatan kokuyor.
Þimdi de kendinden bir demet ekle.
Sabýr, gözyaþý ve merhamet ekle.

Ekle öðretmenim bu eser senin.
Bu azim, bu emek, bunca ter senin.
Sen gök kuþaðýndan kilim dokuyan.
Çölde yeþeren þu nilüfer senin.
Sen okþa saçýmý, sen tut elimi.
Ser Anadolu’ ya hikmet kilimi.


Sosyal Medyada Paylaşın: