GECE VE BEN (1)

Gecelerle paylaþtým yalnýzlýðýmý
Bilir o sýrlarýmý
Kaç kere görmüþtür karanlýklar
Aðladýðýmý
Uyandým bu gece yine
Ýçimde bir sýkýntý
Uykularým kaçtý, kalktým
Saate baktým, gecenin yarýsý
Dýþarýsý zifir karasý
Yüreðimde yalnýzlýðýn
Yüreðimde hasretin acýsý
Salonun camýný açtým
Rüzgar vurdu yüzüme
Ýçimde bir sýkýntý
Karanlýklara baktým kaldým
Gece çok sessizdi, ürperdim
Ýçimde bir sýkýntý
Duvarlar üstüme geliyor sandým
Ev bomboþ, çok sessizdi, ürperdim
Mutfaða geçtim, çay demledim
Oturdum, sabahý bekledim
Ýçimde bir sýkýntý
Üst katta bir týkýrtý
Komþu kalktý, su içti yine yattý
Yine sessizlik çöktü, tüm aðýrlýðýyla
Yürüdüm, boþ odalara baktým
Hani o oturduðumuz salonla
Hayali canlandý gözlerimde o günlerin
Sen ve oðlumla
Bir çocuk gibi aðladým
ve oynadým
Kalan birkaç kýrýk oyuncaðýyla
Dili olsa da konuþsa bu ev
Ve anlatsa bana yaptýklarýný
En sonunda her þey bitti ya
Kendini de düþürüp dile
Seni kullar deðil, affetmeyecek Allah bile
Sonunda arkadaþ ettin ya beni geceyle
Yolluðumuz bile duruyor, öylece serili
Gözlerimde canlandý o günlerin hayali
Sen ve oðlumla
Öptüm, kokladým, avundum
Kalan birkaç kýrýk oyuncaðýyla
Biliyorum az kaldý sabaha
Sen baþ baþa kalacaksýn, yaptýklarýnla
Ben yoluma devam edeceðim oðlumla
Ýçimde bir sýkýntý
Çayýmý yudumladým
Bir kitap aldým, sayfalarýný karýþtýrdým
Saatime baktým
Çayým bitti
Tekrar demledim
Oturdum yine, sabahý bekledim…


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: