Utansın!

Yanýyor yürekler, bin bir kederde,
Ülkemi ateþe, atan utansýn!
Devâ var da elbet, her türlü derde,
Ýpleri elinde, tutan utansýn!

Birlikte dirlik var, gün gibi ayan,
Kahrolsun Türklüðü, ýrkçýlýk sayan.
Menfaât uðruna, ellere uyan,
Nifak oltasýný, yutan utansýn.

Aslýný tanýyan, þaþmaz izini,
kanýp eski hasma, kesmez hýzýný.
Beslemek kastýyla, hâin tezini,
Türkün târihine, çatan utansýn!

Açýlýnca bir gün, defter-i kebir,
Sorulur hesabý, her þeyin bir bir.
Kullanýp bin türlü desise, cebir,
Helâl rýzka haram, katan utansýn.

Çalýþmak, üretmek fâzilet demek.
Zâyi olmaz zinhar harcanan emek.
Yakýþýr mý kula, hazýrdan yemek,
Bir ömür sýrt üstü, yatan utansýn.

Ýhtiras koruyla tutuþup yanan,
Hasetten her gece, bin kez uyanan,
Kendini dünyanýn merkezi sanan,
Benlik bataðýna, batan utansýn

Türlü hedef soktu, nefis araya,
Merhem-sargý düþmez, bizim yaraya.
Ev-ev, arsa-arsa, üç beþ paraya,
Vatan topraðýný, satan utansýn.

Bostancý der, bu iþ, deðiþmez mi hiç?
Yansýmaz mý dýþa, bir gün þanlý iç?
"Kürþat" gömleðini, kendine bir biç,
Yine de atmayan, o tan utansýn.

Veli BOSTANCI


Sosyal Medyada Paylaşın: