Ayak izlerinde sen vardýn
Ve senden kalanlar...
Doðuma hazýrlanýyordu gece
Ve tan vakti,
Altýn saçlý
Deniz gözlü
Çocuðu kucaklamaya...
Yýllarýný
Bir damla yaþta toplayan adam
Vurdu bohçasýný omzuna
Sessizliðin hýçkýrýklarla
Alkýþ tuttuðu sokaklarda
Gidiyordu bir bilinmeze...
Bohçasýnda umutlarý
Yüreðinde sevdasý
Yaþlarýn isyaný
Güneþi görmemiþ gülüþleri
Bükülen boynu
Ýlerliyordu bir adam
Sessizce adým adým
Kaldýrýmda býraktýðý anýlarý...
Sen vardýn ayak izlerinde
ve, senden kalanlar...
Doðuma hazýrlanan gecede
Çýðlýk çýðlýða hasret
Bu yolculuðun vazgeçilmezleri,
Sevinçleri
Beklentileri
Gönlümün yediverenleri
Gül dikenine asýlý kalan
Bülbüllerin dilleri
Hepsi...
Ama hepsiyle birlikte
Adým adým küçülüyor
Karanlýkla birlikte
Gecenin son demlerine
Gelin oluyordu umutlar.
Yaþam rakkaseleri
Sarhoþ saatlerini
Kurban ediyordu
çilingir sofalarýna.
Kaldýrýmda
Silinmeyen ayak izleri
Ve seninle sessiz,
Seninle sensiz sessizlik...
Sen vardýn ayak izlerinde
ve, senden kalanlar...
Son kez baktý ardýna
O bilinmezin yolcusu
Yaþ yaþ olan gözlerle
Dudaklarda ölesiye
Ölesiye bir ses...
Seninle sensiz olsam da
Sarayýna esir olsam da
Her an seninle
Doðup ölsem de
Seviyorum seni iþte,
Seni seviyorum...
Bak gönüller sultaným
Þu Eylül gecesine bak
Sana aç,
Sevgine aç,
Uykusuz gözlerime bir bak...
Orada güneþin saçlarý var þimdi
Sen yoksun.
Yine yoksun sen...
Aydýnlýða yenilen kalbimde
Ve sönmek üzere karanlýklarda
Üþümüþ ayak izlerinde
Bohçamdaki sevdamda
Sen varsýn,
Ve, senden kalanlar
13. 02. 2009
Suat TUTAK