Uyandým
Güneþ bavulunu toplamýþ gitmiþti þehirden
Býrakmýþtý yaðmura sokaklar kendini
Penceremde kesik su damlalarý
Radyoda senli zamanlarýn hüzünlü þarkýsý
Biþeyler birikiyor boðazýma
Sen geldin ya aklýma..
Yorgunum..
Þehrin insanlarýda bir garip;
Bugün salý olmasýna raðmen Cumartesi pazarý kurulu hala
Malum sende bir cumartesi gitmiþtin..
Kaldýrýmlar bile hesap sorar olmuþ insanlardan
Tuhaf bir döngü var senden sonra
Harfler bile kaleme baský yapýyor yaz beni diye
Ben ise yitirilmiþ ne var sa sirkeliyorum üstümden
Yinede gitmiyor geçmiþin tortusu
Veriyorum kendimi suyun altýna
silinmiyor inadýna yokluðunun kokusu
Kýrgýným..
Ters giymiþim yine gömleðimi
Saç baþ ayný modunda
Canýmdan düþen bir parça
Yüzümde aslý belli olmayan olaylar
Kirpiklerimde çözülemeyen sýrlar
Asýyorum hepsini teker teker yeniden
Sonra sorguluyorum geçmiþimdeki ben’i
Nerden nereye geldi suretim
Hani nerde ilk asýl olan ben’im?
Çocukluðumdan cevap bekliyorum
Oysa biliyordumki koca adam olmuþtu o da acýlý yýllardan sonra..
Üzgünüm..
Sana yetmeyeceðimi bile bile sevmiþtim
Beni bu kadar sev!! demene raðmen
Emir kipiydi sendeki duygu
Git dediðinde bile dibine sokulurdum sensizliðin
Ya Ýstanbuldu gözlerin ya da istanbul
Baþka oluru yoktu senden sonrasýnýn..
Herkesin istanbulu baþkaydý..Benim Ýstanbulum yarimdi..
Dilim kývranýyor senden bahsedince..Neden?
Saat iyi ce geç oldu
Kaç akþam kaç sabah ettik seninle sevgili
Bir bardak daha çay içsekmi karþýlýklý
Þöyle ikide sigara..
Asma yüzünü gül yüzlü sevgili
Seni yazmaktan vazgeçmeyeceðim..
Maksat yarýnada biþeyler kalsýn..
Bilirsin benim herzamanki halim..
Yorgunum/Kýrgýným/Üzgünüm
Birazda sen yoksun Ben eksiðim..
Öznur Dicle Öz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.