ÞUBATIN ON DÖRDÜNDE
Týð nasýl iþlerse ipliði göz nuruyla
Saniyeler hep seni dolar kimsesizliðime
Yokluðun örülür her þubatýn on dördünde
Gözlerim hatýralarýný alýp yanýna yollara dökülür
Bir silen olmaz…
Notalar nasýl iþlenirse sözlere
Sensizlik acýmasýz, siler naðmeleri
Yokluðun sürünür her þubatýn on dördünde
Þarkýlar anlamsýzlaþýr
Bir gelen olmaz…
Ne yana baksam hasret açar bahar gülleri gibi
Ellerininyumuþaklýðý hâlâ sýcak avuçlarýmda
Kar yaðar, yaðmur damlar her þubatýn on dördünde
Avuçlarýmý kapar, saklarým seni
El uzatan olmaz.
Azizmiþ, Valantin’miþ neyleyim
Bir gül uzatamadýktan sonra sana
Güller kan aðlar her þubatýn on dördünde
Ben suskun
Duy diyen olmaz.
Meltemler, boralar her yanda fýrsat kollar
Sabaha kadar gözkapaklarýmý döverler
Nedense hasret tüter her þubatýn on dördünde
Ben yakaný beklerim de
Ýþte, al! Diyen olmaz.
Alýþtým mý diye sorarým kendime, sen yoksun ya
Çýldýrýr beynim cevap aramaktan, bulamaz
Boynum hep bükük kalýr her þubatýn on dördünde
Filizler kurur
Su! Diyen olmaz.
Su! Diyen olmaz…
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.