Urfa ; nemrud’dan beri, uygarlýklar diyârý.
Altmýþ hane bir köydü, yýkýk virane evler.
Avlusunda üç tavuk, sekiz çocuk dolaþýr.
Birer yýl arasý var, elele tutuþmuþlar.
Baba yorgun ve bitkin, avurtlar içe çökmüþ.
Ana ayakta durur, kucakta bebeðiyle.
Bir gözü kocasýnda, sanki emir bekliyor.
Baba baþýný eðdi, baþladý konuþmaya.
Aða saðolsun diyor, ekmek veriyor bize.
Kapýsýnda onlarca, insan geliyor dize.!
Berdel var mý diyerek, baþladýk hasbihâle
Olmazsa olmazýymýþ, yoklukla, baþlýk hele.
Nuh nebiden mi kaldý, kimse birþey bilmiyor.
Giriftâr olmuþ dertler, yüzleri hiç gülmüyor.
Ýki fincan bir cezve, çýkageldi karýsý.
Yüzü çile çiçeði, sanki mýrra karasý.
..........O..........
Ýki büyük abisi,
Biri karþý köydenmiþ.
Gelmiþler bir araya
Baþlýk çýksýn aradan.
Böyle yazmýþ Yaratan.!
Berdelde karar kýlýp,
Sözlemiþler sonunda,
Kýzlara sorulmamýþ,
Sormak ar geliyormuþ.
Baba isterse eðer,
Kýz boyun eðmeliymiþ.
Kýzlarýn yaþý küçük,
Belki ondört yaþýnda,
Babalar kesti sözü,
Boyunlar kýldan ince.
Erkek çocuklar önce,
Mýrýn kýrýn etse de,
Bir arada büyüdük,
Keþke bize sorsalar.
Maalesef sorulmadý,
Hele kýzlara asla.!
Baðlayýp býraktýlar,
Sanki göbek baðýyla.
Baþlýk kalktý aradan,
Eþya girdi sýraya.
Bir taraf ne alýrsa,
Öbür taraf da ayný.
Ne eksik ne fazlasý.
Herþey tamam olacak,
Olmazsa olmazýdýr,
Berdel böyle gidecek.
Dertleri hep güdecek.
..........O..........
Aradan aylar geçti, herkes kendi evinde.
Bebek dünyaya geldi, biraz mutlu oldular.
Amcaoðlu-kocasý, bir iskarpin almýþtý,
Öbür köydekiler de aynýndan almalýydý.
Yoksa berdel bozulur, bu böyle olmalýydý.
Kucaðýnda çocuðu, üç aylýk olmuþtu ki,
Karý koca arasý, birden bozuluverdi.
Çocuk niye aðlamýþ, niye susturulmamýþ,
Sabah kapý dýþarý, ediverdiler onu.
Gözlerinde yaþ ile, bulundu köyün sonu.
Ara bulmak yerine, berdeli iþlettiler.
Öbür kýzý da onlar, evlerinden attýlar.
Ýki akrabaydýlar, oldular can düþmaný.
Hep kanayan bu yara, yüreklerin piþmaný.
..........O..........
Gözlerinden süzülen,
Gözyaþý dondu sanki.
Bize hiç sormadýlar,
Baðladýlar berdele
Hayalleri yormadan,
Saldýlar hep ellere.
Okumak yasak bize,
Kara yazgýlarýmýz.
Ne gün gelecek dize,
Bizde gönül denen þey,
Olmadý hiçbir zaman.!
Vermiyorlar ki aman.!
........................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.