GÜLÇİÇEK

Adý Esra Ýrem’di, ayaklarý tutmuyor.
Bir pazar sepetiyle, baba dilendiriyor.
Zehirden bir lokmaymýþ, dayakla da yutmuyor.
Dede tutmuþ elinden, sevgiyi bildiriyor.!


Baba alkole esir, kumarýn müptelâsý.
Para kazanmak nerde, kýzýnýn baþ belâsý.
Ýnsanlýk bu deðildi, veriliyor salâsý.
Yüreði olanlarda, ateþler yandýrýyor.!


Yedi yaþýnda irem, hayâlleri hep yitmiþ.
Babanýn þiddetinden, annesi atýp gitmiþ.
Yuvalar yýkýlýp da, sevgiler tümden bitmiþ.
Bu gidiþin sonu yok, cehennem andýrýyor.!


Evlât özürlü doðmuþ, sokaða atýlýr mý.?
Kömürlükte kapalý, soðukta yatýlýr mý.?
Gözyaþýný sel edip, topraða katýlýr mý.?
Üç kuruþa meyledip, kendini kandýrýyor.!


Tek dileði okuyup, doktor olmakmýþ meðer.
Dertlere derman olmak, dünya malýna deðer.
Karnesi hep pekiyi, dönüp baksaydý eðer.
Baba kendinden geçmiþ, gözyaþý donduruyor.!


Üzülme Esra Ýrem, yüreðimiz seninle.
Atadýr atýlmaz ki, sen yine onu dinle.
Vicdanýnla baþbaþa, kalýp ah edip inle.
Günahlardan üstüste, kuleler konduruyor.!




...................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın: