Ömrümün son baharýnda geldi
Örste yazýlmýþ mektubun
Göðsüme bastým, ateþ
Gözlerimi kapattým öylece durdum
Ay Nazlý Yar!
Baþýn sinemde gülüzarda uyandým
Adýn usulca kývrýldý dudaðýma
Avuçlarýmda uçurum çiçekleri büyüdü
Çýð koptu karlý daðlarýmdan
Üþüdüm, buza deðdi umudum
Nefes alamadým
Aðladým
Çöken dizlerime derman olamadýn
Aklýmda sensizlik pervaneyken
Hasretin yükünü doldurmuþsun gül kokulu zarfa
Mektubunun bir ucuna gözlerimi oturttum
Diðer ucuna ellerimi
Nerelerdesin
Gelmedin, gelemez miydin?
Biraz daha sevemez miydin / demiþsin
Beni canýmýn içinden vurmuþsun
Ay Nazlý Yar!
Cesetlerime basýp uzaklara vurmuþsun
Oysa
Gitmelerden arta kalan yaným yaralýydý
Kapýnda halayýktý Leylan
Sana çýkan bütün yollarda
Yaný baþýnda, narýnda
Adamým canýnda
Naçar ruhum ayaklarýnýn altýndaydý
Utangaç kýrlangýç kanatlarýndan
Pervasýz usulca sol yanýma iliþti
Sana sarýlmayý umarken
Heyhat! Örekede kollarým kendine çevrildi
Ayrýlýðý cana mühürlemiþsin
Eylülün son hüznünde / bu son name
Türküm Kasýma varmaz
Kirpiklerine kýraðý olmaz yasým
Ay Nazlý Yar!
Ecel koynumda / nikâhým sana duyurulmaz
Nevim Karahan