Elim kalemde sözüm düþmüyor
Düþse, bir düþse kelime kelime
Akýtacaðým aklýmýn zehrini
Patlatacaðým öfke çýbanlarýný
Süsleyeceðim umut tahtlarýmý
Ah benim bahtsýzlýðým
Gülüþlerden hak almamýþlýðým
Töre gibi hüznü boynuma asmýþlýðým
Hani yýrtsam þu gözyaþýmýn perdelerini
Açacak gibi duruyor bahar çiçekleri
Yine eylül
Yine yaðmurlara arsýz topraðýn cilvesi
Ne zaman baþýmý kaldýrsam bulutlara
Ýçim burkuluyor
Ateþle oynamak gibi, hep üþütüyor
Yasemin kokularý içinde akþam hüzünleri
Bu eylül bereketi mi
Sancýlarý dinmeyecek mi güzün
Renksizliði bitip
Bitip bitip yeniden / seviþmelerden yorgun
Kýzýl saçlý kadýnlar gibi çýkýveriyor köþelerden
Kaçak duruyor cümleden
Yalaným yok eylülü böyle seviyorum
Durgun deniz maviliðinde dalgasýný
Sessizlikte çýðlýðýný
Suskunluðunda hýçkýrýðýný
Damlatmýyor artýk ateþten arka kalanlarý
Kalbi sarý yapraklarýn gizinde saklý
Yolun bittiði yerde yol açýyor / nisaný gördüm
Eylül muhabbeti bu
Kimse derinliðini anlamýyor
Nevim Karahan