Asýlý kaldý duvarda kemanýn Cilasý solmuþ pardý da örümcek Ýçi boþaltýlmýþ oda Sesinin haþmeti yankýlanýr, duvarlarda… Baba... Gittiðin günden beri yanmýyor Ýçinde kozalak dolu soba Üþüyor baba eldivenlerin Duvardaki mavzerin Bir iki tahta oymasý Çamur çekme makarasý, el testeresi Tahtadan kaðýt çýkaran köþkerin Alnýndan akan terin Kurumadý daha baba... Orman sensiz büyüyor Dün akþam kesmiþler senin yaþýndaki çýnarý Ceviz aðacýndaki sincabý da vurmuþlar Derisini asmýþlar.. Asma aðacýnýn budaðýna, üzümleri yolmadý ellerin Eylüller seni özleyecek baba... Muhtar ali dayý gelmiþ Babaný düþürdük kütükten dedi Analýðým mal telaþýnda Dörde biri benim; oðlum diyor Bana þiir yazmak düþtü Bana þiir yazmak düþtü baba! Sen gittin, gideli Saçlarýmý okþayan yok baba..
Kadir Yasan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.