Aleniye tutuþmuþ gölgeden miras kaldý Tutkumu savaþýn en acýmasýz en tatsýz yaný Hep anýp arkasýnda koþtuðumuz taný Ey özgürlük! Ne kavuþulmaz ne uzak yerdesin sen.
Kaç cesetten köprü oldu ki, gecelim sýrat’ý Kaç iklimden secde oldu ki, anlatalým fýtratý Meðer insandan doðarmýþ marazýn surat’ý Ey özgürlük! Son heykelin yýkýldýðý gündesin sen
Ýnsan savaþlarda yener, ya da yenik düþer En büyük düþmaný ihtiras, asla yenilmez Bir sabah uyandýðýnda tüm iklimler küser Ey özgürlük, anýtlarýn gölgesinde uyanmayý bekleyen, güneþ gibisin sen
Yýkýlan her medeniyetin dibinde ufalanýr ilim Düðümler söküldükçe yufkalaþýr,delinir kilim Kendinden ürktükçe zaman, karýncalanýr beynim, Ey özgürlük; benim þiirlerimde en güzel ülkesin sen. Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.