Bir gürültüyle sarsýldý evimizin camlarý Sonra tavaný çöktü evimizin Korkuyla haykýrdým avazým çýktýðý kadar Oysa korkuyla uyandýðýmda düþlerimden aðlayarak Önce annem gelirdi yanýma ardýndan babam… Bu kez ikisi de gelmemiþti yanýma Korkularým daha da artmýþtý o yüzden Yerimden doðrulmaya çalýþtým önce Fakat kýpýrdayamadým… Bacaklarýmda anlayamadýðým bir aðýrlýk Ardýndan bir acý hissettim.. Etrafýma bakýndým boþ gözlerle Her yan toz duman.. Dýþarýdan gelen bir dolu çýðlýk Herkes birilerine baðýrmakta Ben de anne dedim anne! Sonra baba sözü çýktý aðzýmdan Anlam veremedim bu sessizliðe… Oysa onlar hiç cevapsýz býrakmazlardý beni Sonra yaklaþan insan sesleri Ve iþte dýþarýdaydým þimdi… Anne ve babamý aradý gözlerim Çýðlýk çýðlýða koþuþan insanlarýn arasýnda Yoklardý.. Yaþadýðým bu þehri Filistin’i hiç böyle görmemiþtim oysa Ýnsanlar sokaklarda öylece hareketsiz yatýyordu Filistin’li kardeþlerimse baðýrýyorlardý çýðlýk çýðlýða Onlarýn da dudaklarýndan hep ayný cümle dökülüyordu Anne! Baba! Ama yoklardý iþte… O zaman anladým ki Ýsrail Azrail olup çökmüþtü üzerimize.. Ben biliyordum az çok ölüm ne? Oysa bebeler vardý ölümden bihaber… Anne babamýn öldüðünü biliyordum artýk .. Oysa ölümü bilmeden ölenler vardý aramýzda.. Sapanlarýmýza karþý birer, birer can alanlar Topyekün kýyýyorlardý canýmýza… Oysa daha yaþayacak ömrümüz vardý ; Oynayacak bir dolu oyunlarýmýz.. Aklýmýzdan geçen bir dolu hayallerimiz.. Þimdi hayallerimizin yerini korkular aldý. Ve korkularýmýzla buluþan çaresizliðimiz.. Yine de bir nebze kaldý umudumuz; Ýsrail alsa da canýmýzý hiç acýmadan; Yemin ederim ki; Filistin yeniden doðacak her ölümün ardýndan! Sosyal Medyada Paylaşın:
zeyneponkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.