Baharın Sillesi Düşer
Yüzün güler þu cemre düþünce,
Kýþ bitince, bahara çalar çünkü gönül,
Yâr sevince, anýlar ne hoþ olur,
Bal þerbeti damlar sanki diline,
Dertler de výz gelir, týrýs gider.
Bir zaman, zora koþar felek sanki ruhunu,
Turnalara nispet, baþka diyarlara göçer derviþin
Baharýn da biri gelir, biri gider; kahretsin!
Þamar oðlanýna döner bu defâ yüreðin.
Bir baþýna çelik çomak oynamak,
Düðün derneðe yaban kalmak gibidir,
Yani, buz keser gönül cemre deminde,
Kumrular oynaþýrken, ayaz sana güler
Ýþte gör; kýþ vardýr bahar içinde,
Ateþ çemberine köz düþer.
Gün gelir, ayaz basar içine;
Yüreðin bile üþür bu güneþte,
Hele canan da soðuksa dile,
Ne yaz’ý bilir sinesi, ne de kýþý,
Þu baharý bir celsede siler.
Zavallýnýn teki mi? Hayýr!
Düþene bir de sen vur!
Hayatýn sillesini yemek, zaten onun iþidir,
Dil dökmek fayda etmez böyle adamlara;
yetmiþ yýlda bir bahar bile çok gelir.
Sözün kýsasý azizim;
Çatýk bakarsa yârin yüze,
Devran sana dönmez olur.
01.05-22.06.2008 - 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.