az durun, kalbimde inleyen ne, nedir bu zincir sesleri nedir bu pranga!.. ben çoktan yaktým gemiyi çoktan batýrdým gövdemi derinliklere karanlýk sulardayým gayrý, daha ölmedi mi yine aðlýyor mu göðsümdeki forsa!
artýk býraktým dümeni, yüreðimi baðladým astým omzuma çýkýnýmý böyle çýktým ben de benden…
gidenden hesap sorulmaz; ne zaman yorulursam bu yolda bir han kuracaðým sýrdan, çok görmeyin bana kaç asýrdan beri böyle dinlenmiyor mu insan!
ne toprak seçerim ne kýble ararým, nerede anlarsam düþeceðimi orada mezar açarým kendime; eksik kalsýn iki yalan el bir sahte kürek, rüzgâr tanýr saçlarýmdan fýrtýna örter topraðýmý, gerek yok adýmýn yazýlmasýna elbet taþýmý da biri diker…
varsýn bekleyenim olmasýn, istasyonlara küsülür mü hiç! beni de son durakta sevgili ecelim bekler.
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.