Kayar gibi gökte gün hep batýya koþardý Gözlerinde bir davet ve kalbinde tereddüt Bilemezdim içinde nasýl bir his yaþardý Gölgeler serper iken üstüne selvi söðüt Kayar gibi gökte gün hep batýya koþardý
Sen sevmekten korkardýn ben ise sevilmekten Öyle bakar dururduk ürkek ama arzulu Nasýlca sevdiðimi diyebilseydim yekten Senin idi kucaðým bir kucak ki aþk dolu Sen sevmekten korkardýn ben ise sevilmekten
Sana, ne varsa arzda hep te sana vermiþler Meryem’in gözlerini Venüs’ün dudaðýný Bâbil bahçelerinde dahi seni görmüþler Akça bulutlar ile yuðmuþsun ayaðýný Sana, ne varsa arzda hep te sana vermiþler
Gün seninle ýþýrdý su seninle akardý Senin ile küf ve pas daha da az kekrekti Sevda sonsuzdu ama ömür kýt vakit dardý Bir gün hiç acýmasýz zaman restini çekti Tabiatta renk sustu gökte yýldýz karardý
Üç elma deðil idi topraða düþen gökten Üç damla kan süsledi ay ýþýðýnda karý Uçtu sessizce göðe o pembe ve ýlýk ten Pek narindin Ayçe Kýz üþürdün sabahlarý Sen sevmekten korkardýn ben ise sevilmekten
(Kadýköy / Ýstanbul - 5 Kasým 1975)
Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.