Neden insan insana bakar hep? Cananý süzüp gözgöze gelir, Diker bakýþlarýný bir garip, Ýçine iþleyip, sarsar derinden, Çalar da zamaný yüreðinden, Bir mânâ uçurup, Aklýný çeler.
Bir alýp veremediði var sanýrsýn ilkin, Sonrasýnda bakýnca yüzüne, Biraz edâlý, biraz da bilgin, Yüreðin tekler, inadýna hýnzýr, Engin denizlerdedir gözbebeðin.
Cahil kalýrsýn, daðlarda bir celep, Zaman hýncýný alýr, sen yanarsýn, Sevda bir kitâbe olur diline de, Cananýn bir bildiði var dersin.
Neden sonra giderler hep, ’Hayat iþte böyle! ’ derler, Heyhat, nerede o eski günler, Kölesi olurdun ettiðin yemine, Þimdi beþer ne kadar hoyrat, Meydaný boþ bulana bak, Sözünden dönen dönene.
Ortada bir delisin artýk, Gözlerin þaþý biri, iþin bitik, Nasýl bir yürek bu, onuru silik? Belki de dolusun deryalar gibi, Baðrýnda aslaný kükreten, Hor derviþin tekisin.
Ýþte þimdi, Bilen biliyor, berbat haldesin, Gözlerin feleðe soruyor, Aðlayacaðýn kesin, Ciðerin pâreleniyor, Ne kadar yufka geliyor sesin, Yüreðin toprak kokuyor.
Devran tersine dönüyor bak, Bir çark diðerine diþ verende, Zavallý baþýn gidiyor…
22.12.1998 - 18.09.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.