Aðlamak alýr kiri pasý yürekten aðlayabilirse insan gönülden...
Temiz kalsýn diye diðer yaným bazen bir çocuk olurum yavrusu daðda vurulan bir ceylan tutuþan bir orman olur yüreðim aðzýnda su taþýyan karýncaya muhtaç seni de yakmasýn diye bu ateþ uzaktan severim gecenin hiç kimseye ait olmayan vakti yýldýz gözlerine bakýp gizli, gizli aðlarým
bir yaným salkým saçak hüzün bir yaným çocuk gülüþleri taþýr ve bir sabah uykusuz kalmýþ gözlerime hayalin düþer yokluðun hicran yarasý kapým soðuk rüzgarlara aralý gelmeyeceðini bile ,bile kor ateþler taþýyan eski tapýnak rahipleriyle bu ateþ yanmalý diyerek ellerimi, gözlerimi, yüreðimi kurban ediyorum kutsal adaðým olarak ruhum bir yalnýzlýk cenderesinde çocuk yanlarýmýn vurulduðu bir rüyadayým kýraðý düþüyor gönül bahçeme sen gidiyorsun daðdan su gidiyor deniz yarýlýyor ve yýkýlýyor harabeleri Ýnka’larýn Pompei sýyýrýyor küllerini ve bir þehrin cesedini görüyorum tüylerim diken diken ve koþuyorum ya da uçuyorum bilmiyorum kendimi yeniden yaratmak için Etna’ nýn küllerinden sular taþýyorum gözlerimde söndürmek için bu ateþi lakin içimde yanan kor tutuþturuyor bedenimi ve rüzgar uçuruyor bir yandan küllerimi insafsýzca Ganj’ýn üzerinden.
Orhan Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaptan5461 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.