Bir Tükenişin Şiiri

____________________ kendim için...





Gün aðardý aðýrlýðýnca
Beden sýmsýký tutunmuþken topraða
Ruhun nasýl eridiðini gördüm
Eridim.

Þimdi usul bir uykuya yatma vaktidir
Sessiz, dingin.
Kulakta çýðýldayan çýðlýklarý duymama vaktidir artýk;
Yalnýzlýða gömülme vakti...

Sustum.
Sustuðumu kabullenmedi hiç kimse,
Çýðlýk çýðlýða baðýrýrcasýna sustum oysa!
Suskunluðumda nice çocuklar büyüdü,
Büyüdüm.

Þimdi oyunu bir yana býrakma vaktidir
Gerçek, hoyrat.
Çocuk gülücüklerinden uzaklaþma vaktidir artýk;
Yalnýzlýða sürülme vakti...

Konuþtum.
Konuþtuðumu duymadý hiç kimse
Her suskuda baðýr çaðýr konuþmuþtum oysa!
Dudaklarýmda nice kelimeler tükendi,
Tükendim.

Þimdi hayattan vazgeçme vaktidir
Soðuk, kýrýk.
Sonsuz huzura erme vaktidir artýk;
Tanrý ile hesaplaþma vakti...


Ufuk Bayraktar
05.02.2009; Bitlis

Sosyal Medyada Paylaşın: