Ýþte okuyorum, elimde kara taþlar var Elimdeki tek suçlu o çünkü, Tüm deliller aleyhine, katý yürekli Hor görülür adý, kimse bakmazki yüzüne Bu, nasýl iþ? Ýçimi ona dökmüþler.
Yazýyý kazýmýþlar çivi ile, Çekiçle zamaný delmiþler, Unutmaya çalýþan yüreði, satýrlara bölmüþler, Öylesine iþlemiþler ki derdimi, Ýncilerle süslemiþler sanki, Antik kitabýn aþkýna, sevdalýlar bile imrenmiþler.
Nasýl taþýdýn sen yýllar öncesinin sevdasýný, Bugünün katý baðrýnda onmaz yaralar açtýn, Bakýn þu iþe; Hekimler dahi telef olup, çaresiz kalmýþlar.
Keþke gömülü olsa bu taþ, Gelen geçene hoþ görünse, Acýyý anlatan çivi yazýsý ve nakkaþ, Tozlu raflarda kalsa da, silinse, Kimse bilmese þu sevdayý, Düþman aldýðý toprakla yetinse.
Galiba o çaðda herþey ayný olmuþ, Epeyce yürek yakmýþ yani firavun, kim severse, zincire vurmuþlar, Nedense, eli mecbur kâtipler, Tarihi hep böyle yazmýþlar…
13.04.2008 -2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.