Koptu kopacaðý kadar fýrtýna düþtü düþeceði kadar yaðmur ve ikindi sularýnda eridi kalbim ve yollar uzadý ömrümden geçen artýk sensizlik uykusuz gecedir nereye dönsem orda hayalin, senden gayr-ýsý bilmecedir
vapurlar geçiyor sularý yarýp kalbimi söküyor martýlar çýðlýklarýyla yine býçaklar biliyor hasan amca kurban yakýn olmasa da kasaplara
içimde eþkýya rüzgarla konuþuyor daða çýkmalý diyor daða ancak bu daralan yüreði dað havasý açar kekikli bir çay yaðlý bir kuymak sonra deli ýrmaktan bir yudum su hepsi güzelde eþkýya daðý üstümden kim kaldýracak .
saðýrlýðýndan korktuðum için sessizliðin yine sana sýðýndým ey yar gelsen ve silsen bu yazgýyý ne sen Ýbrahim’sin ne ben Ýsmail kör býçakla açtýðýn yara derinleþiyor ve acýtýyor bilesin senden baþka kimsem yok alnýma ýslak bir mendil koyacak.
Orhan Bektaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
kaptan5461 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.