ÇİLEYLE DOKUNDUM.
Çileyle dokunan, dertli þairim.
Ýlmik ilmik oldum, ince dokundum.
Gül ile bülbülle, çoðalýr sevgim.
Hak hakikat için, ben þair oldum.
On dördümde kopan, benim sürüden.
Gönlüm hoþnut idi, bir dildareden.
Çocukluk yýllarým, henüz bitmeden.
Yoðrulan çileyle, þair oldum ben.
O gül çabuk soldu, benim gönlümde.
O þiirler kaldý, þimdi geride.
Çileyle dokunan, dertler sebilde.
Gençlik yelleriyle, þair oldum ben.
Özümden sevgiler, su gibi aktý.
Kaybedenler bana, arkadan baktý.
Ateþim sönünce, külleri kaldý.
Sevgi çilesiyle, þair oldum ben.
Hatýralar sisli, þimdi mazide.
Ne destanlar yazdým, ben þiirlerde.
Aradým sevgiyi, gülde bülbülde.
Yunus sevgisiyle, þair oldum ben.
Türkmendaðlý’yýmda, mahlas sonradan.
Þiir sevdam oldu, yazdým durmadan.
Yaþ kemali buldu, durmam yazmadan.
Çileyle dokundum, þair oldum ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.