UNUTURLAR BİZİDE.

Ruhumdaki isyaný, þiirlerde yazarým.
Doðrular benimledir, haksýzlýða kýzarým.
Benim doðrum bilinir, hak hukuk ve adalet.
Bunlar olmazsa eðer, kopar bir gün kýyamet.

Bütün þair erbabý, haksýzlýkla uðraþtý.
Bakýn Namýk Kemal’e, baþýna bela açtý.
O kýsacýk ömründe, hep zindanlarda yattý.
Ýþine gelmeyenler, ona iftira attý.

Þair Eþref memurdu, dobra dobra yazardý.
O da haksýzlýk olsa, yapanlara kýzardý.
Cezalar ve sürgünler, susturmadý þairi.
Söndüremez hiç kimse, akan kýzgýn nehiri.

Ömer Hayam ayyaþtý, þarap idi dünyasý.
Para mal ve haram, erbabýyla uðraþtý.
Helale lafý olmaz, rubaiyle savaþtý.
Bu þaheser þiirler, bugünlere ulaþtý.

Birde Neyzen Tevfik var, o neyin üstadýdýr.
Kendinden fakir bulsa, ona hep yardýmdadýr.
Deniz, balýk ve þarap, þairin rüyasýdýr.
Boþ vermiþtir dünyaya, bir tek neyi kalmýþtýr.

Vatan millet Sakarya, deyen Necip Fazýl’dýr.
O da þiirden yattý, onun gönlü de paktýr.
Doðruluk mihengidir, þairler sultanýnýn.
Milliyetçi ruhuyla, þairil þüeranýn.

Bugün de yazanlar var, bak Hiddeti ustaya.
Þiir onun dünyasý, ilaç olur hastaya.
Memleket vatan millet, doðruyu anlatmaya.
Okusalar ustayý, utanýrlar satmaya.

Bursalý bir garip var, þairi taþlamanýn.
Korkusuz kalemiyle, erbabý haþlamanýn.
Her an baþý belada, bu þair bilin fakir.
Mangal gibi yürekli, korkutur haklý þair.

Bence þair ve ozan, gül bülbülde yazmalý.
Pirim Yunus Emre’yle, tefekküre dalmalý.
Leyla’yla Mecnun gibi, aþký da yaþamalý.
Taþý sapana koyup, haksýzlýðý vurmalý.

Korkusuz olur þair, Allah’týr yardýmcýsý.
Haksýzlýða isyandýr, hicivi taþlamasý.
O naiftir hislidir, kalemdir arkadaþý.
Mehmet Akif gibidir, iþte istiklal marþý.

Bülbül susarsa eðer, þairlerde susacak.
Ýsyan et karanlýða, karanlýk daðýlacak.
Bayraðým þehit kaný, hep özgürlük olacak.
Elbet güneþ doðacak, þair bayram yapacak.

Türkmendaðlý bu böyle, önder ol sen þiirde.
Bizi okuyan çok az, anlamazlar devirde.
Lokman Hekim kitabý, kaybolduysa nehirde.
Bizde ölüp gidicez, unuturlar bizide.

Sosyal Medyada Paylaşın: