Bu Şehir Beni Unutmuş

Deli rüzgârlar mý esti bu þehirden?
Beni nasýl kopardýn yüreðinden?
O içimdeki yanan hasretim
Bir kývýlcým gibi durmadan yanýp büyürken,
Bir ferahlýk isterken yüreðimde,
Tam bitti derken özlemlerim,
Bu þehir beni koparmýþ yüreðinden.

Hep yaþadýklarým,
Tatmak istemediklerimdi,
Görmek istemediklerimdi,
Bu bitkin hallerimdi.
Ayaða kalkýp da,
Özlemimi haykýrmak istediðim
Sokaklardý tekmelenip, terk edildiðim.

Birçok kez denedim mutlu olmayý.
Ama hep ertelendim.
Yuvasýndan düþen yavru bir kuþ gibi
Ne yapacaðýmý bilemedim.

Hep aramakla geçti ömrüm.
Hep yanlýþlarda çýrpýndým.
Hep kývrandým acýlardan.
Vazgeçemedim benden vazgeçenlerden.
Utandým zamanla kendimden.
Ýçime ata ata biriken korkularýmla
Defalarca boðuldum yeniden.

Hep ilk basamaktaydým.
Son basamak yakýndý ama
Adým atýp da varamadým oraya.
Tutamadým yüreðimi, bedenimi iðneleyen elleri.
Kaygýsýz olamadým, kararsýzdým.

Özlemlerim, hasretlerim,
Hepsi bu þehir içindi.
Ümitlerimi, hayallerimi yaðmalayan özlemlerimdi.
Beni unutan bu þehirdi,
Bu þehirdeydi.
Bu þehir beni unutmuþ besbelli.

Sosyal Medyada Paylaşın: