aþksýz yaþama ki, ölü olmayasýn
aþkla öl ki diri olasýn…
mevlâna
I.
tut ki þimdi senin aðzýndan yazýyorum
mesel beni ne çok sevdiðini
vahiy aldýðýn daðlarýma yolculuktu zamansýzlýk
saf korkudan yapýlmýþ aþk’ýn arzýna
bir uçuruma
geçit açýlýr gibi
elimde bir gün hatýra olmaya deðer iki söz
/bir gün belki/
kusurlu bakýþlarýma iþlenmiþ
kusursuz mavinin cinnet hali
içinde kaybolan sesin ta kendisi
aþk canýna okumadan
çaðýr þimdi beni
ki
yýldýzlar dönüyor semada
dönüyorum
kalbi kadar yalnýz olana
II..
tut ki þimdi senin aðzýndan yazýyorum
mesel bana ne çok yandýðýný
kül rengi dolunay
gecenin mahremine doðuyor
içimde sýnýfsal açlýðýna gebe hayvan
cýlýz bir ateþin içinden sýyrýlýyor
ortalýk can yeri
ortalýk kan yeri
alýrým kanýmý geri
kanatlarýmda bir gün uçmaya deðer iki yaþ
/bekletme beni/
biliyorum sýkýntýn düþlüyor
düþtükçe cesaretin kederine
gözlerim can simidi
aþk canýna okumadan
bekle þimdi beni
ki
yýldýzlar düþüyor tennureye
düþüyorum
kalbi kadar yalnýz olana
III…
tut ki þimdi senin aðzýndan yazýyorum
mesel bana ne çok öldüðünü
göç baþlayýnca bedenimde
ruh kayýp doðru peþinde
nefesin yetmezken aþk’ýn ömrüne
derin derin alsana beni
týpký hasreti koklar gibi
býrak þimdi verdiðin sözleri
günün vaktini söyleyen
akrebin kerameti
dilimde bir gün damlamaya deðer iki zehir
/sevmiyorum seni/
deðil mi ki yalan sadece zaman
içmesini bilmeyen için haramdýr baldýran
aþk canýna okumadan
öldür þimdi beni
ki
yýldýzlar sönüyor yed-i kudrette
ölüyorum
kalbi kadar yalnýz olana